بررسی فعالیت‌های اشتراکی با همسر و رابطۀ آن با پایداری زندگی زناشویی

در پژوهش حاضر، رابطة فعالیت‌های اشتراکی با همسرو مؤلفه‌های مرتبط با پایداری زندگی زناشویی (نشاط زناشویی و گرایش به طلاق) و روند نسلی آن بررسی شده است. جامعة آماری پیمایش شامل متأهلان تهران می‌شود که در این راستا 1736 نمونه به شیوة خوشه‌ای چندمرحله‌ای به‌کار گرفته شده است. براساس نتایج، میزان فعالیت‌های اشتراکی با همسر در ابعاد مختلف یکسان نیست و در دیدارهای اجتماعی و گذران زمان خارج از خانه بیش از گذران زمان در خانه، گفت‌وگو با همسر و هزینه‌کرد مالی است. فعالیت‌های اشتراکی با همسر با نشاط زناشویی همبستگی مستقیم و با گرایش به طلاق همبستگی معکوس معنادار دارد. در دیدار اجتماعی و گذران زمان در خانه، فعالیت‌های اشتراکی در نسل اول بیشتر و در بعد گفت‌وگو با همسر کمتر از دیگر نسل‌هاست. در گذران زمان خارج از خانه و هزینه‌کرد مالی تفاوت نسلی معناداری مشاهده نشده است. فعالیت‌های اشتراکی با همسر در نسل جوان اهمیت بیشتری دارد و درصورت تحقق‌نیافتن آن، احتمال واکنش‌های جدی‌تر در این نسل بیشتر است. به‌طور کلی، فردگرایی میان همسران در تهران یافتة شایعی نیست و هرچند در ابعاد مختلف سیر صعودی گسست در روابط میان همسران تأیید نمی‌شود، شناخت نسل جوان و عوامل اثرگذار بر فعالیت‌های اشتراکی با همسر در ایشان اهمیت بیشتری دارد.